Garip Bir Nesildik Biz... Çok Garip Bir Nesildik.

             

   Okuduğum bir kitabın etkisinde kalarak,geçmiş zamandan bahseder gibi yazmak geldi içimden. Özendim. Fakat daha geçmiş zaman diyebilecek kadar bile yaşamadığımdan,bu biraz imkansız gibiydi. Bende çözümü günümüzü geçmişte kalmış gibi anlatmakta buldum.Keyifli okumalar !

    Garip bir nesildik biz. Çok garip bir nesildik. Kafaları planlı olarak karıştırılmış, doğru yanlışı ayırt etme becerileri bilerek köreltilmiş, hazıra alıştırılmış bir nesildik biz.Bir tarafımız vatan bayrak aşkına yanıp tutuşuyor, ortalıkta "İnadınaTürk, Dibine kadar Atatürkçüyüz!"diye haykırıyordu. Ezbere bile bilmediğimiz Atatürk İlke ve İnkılaplarından bahsediyorduk etrafta. Türktük biz,inadına dibine kadar Türktük işte.Yapılan tüm çalışmalara rağmen cılız bir mum ışığı gibi atıyordu Türklük damarı içimizde bir yerlerde. Diğer tarafımız ise Amerikan dizi/filmlerinden çıkma gibiydi. Onlar gibi konuşuyor,onlar gibi giyiniyor,onlar gibi davranıyorduk. Sanki hiç bir değere sahip değilmişiz gibi onlara özeniyorduk. O cılız mum ışığının hissettirdikleri ışığında,o taraf geleneklerimize bağlı kalmak için çırpınıyordu. Diğer tarafsa onları yok sayıyordu resmen.Yılların emeğini, birikimini, tecrübelerini bunlardan oluşan bir demeçi görmezden geliyordu.Yıllar geçtikçe mum ışığı sönmeye yüz tutuyor,gelenekler yok oluyordu.Türk Halkı yerli yapım dizi filmleri çok izlemiyordu artık.Yabancı yapımlar çok popülerdi.Çoğu genci yabancı yapım izlediği dizi film sayısı yerli yapımları geçmişti. Gerçi bu yönden bakacak olursak eğer,yerli yapım olarak adlandırdığımız çoğu dizi yabancı yapımların Türkiye'ye uyarlanmış versiyonuydu. Televizyonda çocuklara bir nevi rol model olan abiler,ablalar,ufaklıklar, sanki Türkçe konuşan Amerikan gibiydi. Bize ait değerlerimizi yansıtan hiç bir şey yoktu artık TV ekranlarında.Bizde o genç kızları,o delikanlıları izleyerek, zamanın dillerden düşmeyen yarısından çoğunu anlamadığımız "yabancı" şarkıları dinleyerek söyleyerek büyüdük. Arkadaş ortamındaki tüm esprilerimiz gülüşmelerimiz yabancı sözcük gruplarıyla doluydu.Bir kısmımız bunların bize zarar verdiğini,değerlerimizi yok ettiğini,neslimizin çürümesine sebebiyet verdiğini farkındaydık fakat 'herkes' bunları yapıyordu ve zamanın 'modasıydı.'

    Moda.Bu kelime çok önemliydi iki binlerin kimlik arayan küçük bedenleri için."Bu moda,Herkes yapıyor,Herkeste var" diyerek defalarca ebevynlerimizle papaz olmuştuk biz.Biz,bizim nesil. Sadece herkeste olduğu için gram ihtiyacımız olmayan neredeyse bir ailenin bir aylık geliri fiyatında eşyalar almıştık. Bunun tek sebebi"herkeste" olmasıydı."Herkesin"yapıyor olması Türk kültür ve değerlerine tamamiyle aykırı,anormal bir çok davranışı normal kabul etmişti.Herksin yapıyor olması yanlışları doğrulaştırmış( ya da öyle göstermiş) anormalleri normalleştirmişti. Onlara anlam vermekse, en az direnmek kadar zordu.Bir süre geçtikten herkes bu garipliklere alıştıktan sonra,kimse Stanford College'de okumadığı halde sanki öyleymişcesine davranıyordu. Ve büyüdükçe bir aralar bağlı kalmak için çaba sarf ettikleri gelenekleri unutmuşlardı bile.anki hiç bir değere sahip olmayan bir milletmişiz gibi,Avrupa'nın yeni bulduğu kara parçasına katillerini,psikopatlarını,azılı suçlularını,aklını kaybetmiş hastalarını göndererek oluşturduğu bir milletin değerlerini benimsemiştik.Benimsetmişlerdi bize yıllar içinde.En sonunda o cılız mum ışığı da sönmüştü.

Garip bir nesildik biz.Çok garip bir nesildik.